Blog

Falan del é unha sección dos amigos, dos estudosos e interesados na vida deste historiador e ensaísta ourensán, Alberto Vilanova. Aparecen tamén artigos do xornal “Lugo” que dan conta das conferencias ditadas por el no Centro Lucense de Bos Aires na Cátedra de Cultura Gallega durante anos 1956 e 1963.

Después de dieciséis años ha vuelto, por unas semanas, a su ciudad natal. Tres lustros de ausencia son mucho para que este Orense, quebrado el espinazo de su continuidad cultural y cívica, pueda percibir este tipo de presencias. Al no ser un figurón por temperamento o un indirecto figurante, puede muy bien ocurrir que Vilanova pase por su pueblo con pena y sin gloria.

Sin embargo, Alberto Vilanova es un orensano ilustre, dejando el malgastado vocablo asépticamente al margen de la prodigalidad pelotillera con que hoy lo intercambian la bambolla y la mediocridad; es ilustre volviendo la palabra a su etimología: portador, dador de la luz, de las luces; ilustre como ilustrado.


Vello mestre e amigo:

Coñecinte en Bos Aires no verán de 1969, e alí souben da túa dignidade cívica e do teu republicanismo. Estabamos ti e mais eu con Luís Seoane, o gran Luís Seoane, exemplar coma ti, na fidelidade republicana e home digno como moi poucos. Pero eu, benquerido Alberto, tiña noticias de ti dende a miña infancia. Vivía na Groba, a medio quilómetro das Chavolas, onde casaras había pouco. Eu oía admirado aos labradores un pouco lidos: “Don Alberto está escribindo un libro sobre Curros Enríquez”. Eu amaba, á miña maneira, a Curros, porque era o poeta da “Cántiga”, “Unha noite na eira do trigo”, e, sobre todo, porque dixo aquilo posto na boca de Deus: “Se é este o mundo que eu fixen


Infelizmente en la ciudad de Ourense son muchas las grandes de sus figuras que están injustamente olvidadas. El olvido es proverbial en los casos deJosé Ramón Fernández Ojea ("Ben-Cho-Shey") e incluso en el de Florentino Cuevillas, mucho más estudiado en las universidades alemanas que en las de nuestra tierra. Donde son muchos los que no saben que sus estudios sobre la edad del hierro en el noroeste peninsular están todavía por superar. Del estupendo artistaCándido Fernández Mazas casi nadie habla. Y tampoco de Antonio Failde, nuestro excelente escultor. La lista de los olvidados es larga: Prado LameiroSaco y ArceLamas CarvajalConde CorbalVirgilioJosé Luis de DiosParada JustelAlbino 


Antr-os aitos celebrados no Centro Galego pra conmemorar o tradicional Día de Galicia, e iste ano tamén o cincoentenario da Entidade, houbo un que ao noso xuízo acadou especial siñificado: foi o "Coloquio en col da Cultura Galega" que se fixo no mesmo local do Centro o día 20 de agosto. 

Tomaron parte nesta conversa, o Dr. Valentín Paz Andrade que viñera de Galicia como invitado de honor do Centro Galego, o Dr. Osorio Tafal, quen se atopaba en Buenos Aires co gallo da Conferencia Económica Interamericana a que se incorporou cordialmente as nosas xornadas de galeguidade, e os escritores e universitarios galegos Rafael Dieste, Alberto Vilanova, Xosé Núñez Búa, Ramón de Valenzuela e Antonio Baltar, avecindados todos estes de longo en Buenos Aires. Por unha imprevista dificultade persoal non chegou a estar presente Eduardo Blanco Amor, que había de formar parte tamén do equipo.

“Coa luz antártica nos ollos, unha tarde, perto do anoitecer, descemos en Bahía Branca. Alí moraba un exiliado galego, Alberto Vilanova, ao que eu me consideraba na obriga de visitar. Encarregara da localización a Pepe Núñez, non ben chegamos ao hotel. Aquel inesquecente amigo, ten ben dotado doutras cualidades, non era un lince para semellantes pesquisas. Ou eu non o tiña por tal. Indagou algo, con aparente pouco éxito. Diante da miña insistencia, sobre das once da noite, mentres Pepe Fernández anticipaba o tempo na cama, tomamos un carro de aluguer. Un pouco ás tentas saímos cara ao sur da espallada cidade, entramos en penuria de luces nunha bairrada do arrabaldo. As casas dunha planta daban a paraxes extralongos. Por un deles introduciuse Pepe Núñez. Ao pouco tempo berrando moito, chamoume. Un xarro de luz forte a ancho saía sobre a sombra mesta do pasadizo. Cando alí arribei atopei ao erudito no seu mundo.

Coñecín a Alberto Vilanova no Centro Ourensán, nunha asemblea das Mocedades Galeguistas. Falou do franquismo, da represión, da fame. Veriámonos logo, moi seguido, na biblioteca do Centro Galego, e no café Breogán. Colaboraba en Galicia e Galicia Emigrante. Sabiamos del porque un ano antes o Centro Galego publicáralle unha excelente biografía de Curros Enríquez, premiada en 1951, polo centenario do poeta.

Nacera en Ourense en 1910. Estudou Dereito en Madrid e Filosofía e Letras en Valladolid. Era republicano. Padeceu prisión e logo dedicouse ó ensino en academias particulares. Vivía con dificultades e emigrou. Foi ben acollido en Buenos Aires. Tivo ó seu cargo a

Teño idea de que era amigo do meu pai e que escribeu algo de el nunha revista de Madrid… Cando me atopei con Vilanova  en Buenos Aires el era amigo de todos os meus amigos, sobre todo con xentes que traballaban nos negocios de Magdalena polo que nos veíamos con frecuencia. Seoane o apreciaba moito e posiblemente foi quen lle facilitou a publicación da súa monumental obra “Los gallegos en la Argentina” que o destacou como o importante investigador que era.


Para escribir sobre este tema es necesario saber quiénes eran o no eran gallegos, y brava empresa es ésta. Fácil es escribir sobre los ingleses en la Argentina o sobre los alemanes, o sobre los italianos. Los mismos apellidos parecen decir al investigar: “Yo soy uno”, y al volver la página, oye que le dicen “yo soy otro”. Hay sin duda apellidos muy gallegos, pero no exclusivos de Galicia. Abundarán, por ejemplo, los Vilanova, pero entre los catalanes abundan los Villanova, y si a estos, en no pocos casos, les han caído las eles, aquellos las han recogido. Muy gallego es Rodríguez, pero fuera de Galicia abundan como la ruda. Muy gallego el señor Alberto Vilanova Rodríguez, ha querido saber y dar a conocer lo que los gallegos han hecho en la Argentina, y al efecto ha hurgado en las bibliotecas públicas y privadas, hasta reunir un ingente acervo de noticias. Con un evidente amor a la patria chica, amor que agudiza la curiosidad y hace suave la pesada labor de la investigación, ha podido llenar dos ingentes volúmenes de 1468 páginas sobre “Los Gallegos en la Argentina”.


Se celebró el Éxito alcanzando por su libro “Los gallegos en la Argentina”

Como habíamos anunciado en nuestro número anterior, el día 8 de octubre tuvo lugar el homenaje que la colectividad gallega tributó a nuestro colaborador el Profesor D. Alberto Vilanova Rodríguez con motivo de  la publicación de su monumental libro “Los gallegos en la Argentina”.

Asistió una numerosa y selecta concurrencia, que quiso manifestar de este modo el cariño y admiración que siente por el destacado


VIDA Y OBRA DE MANUEL CURROS ENRÍQUEZ, por Alberto Vilanova Rodríguez. Ediciones Galicia. Buenos Aires. 349 p.


“El abandono que Galicia tiene siempre por sus hombres más representativos, el desprecio o la indiferencia que siente por su obra y la incomprensión que acompaña a sus inquietudes espirituales” según el profesor Alberto Vilanova, movieron a éste a la ordenación de un volumen –premiado por el Centro Gallego de Buenos Aires- donde el fervor literario y la valoración entusiasta superan la modesta bibliografía encabezada por Luciano Cid Hermida, Benito Fernández Alonso, Galo Salinas Rodríguez, José Baña Pose y Adolfo V. Calveiro.


En 349 páginas de apretada lectura el escritor orensano y miembro directivo de "Posío-Arte y Letras", D. Alberto Vilanova Rodríguez, nos ofrece un estudio exhaustivo del gran poeta gallego Curros Enríquez.

Como declara en su Introducción, su propósito es hacer unha historia y no una novela, como ha sido, por desgracia, corriente en las biografías que de este personaje se han escrito. Y aquí resplandece, por cierto, el "rigor en la crítica" y la "probidad documental", a que, según propia confesión, aspira el biógrafo.


A Comisión da Coleitividade Galega pro Homaxe ó doutor Alberto Vilanova co gallo da publicación do seu libro "LOS GALLEGOS EN LA ARGENTINA", integrada polas seguintes entidades: Consello de Galiza, Irmandade Galega; Centros: Lucense, Ourensán, Pontevedrés e Coruñés, Betanzos, Corcubión, Residentes de Vigo e Federación de Sociedades Galegas, orgaizou o homaxe que tivo lugar o domingo 8 de outubro derradeiro, consistente nun gran xantar no salón da Federación de Sociedades Galegas nun impoente marco siñado pola presencia  de máis de catrocentos comensais.

Na cabeceira da mesa, presidida polo homaxeado, estaban os representantes do Consello de Galiza, señores Antón Alonso Ríos e Antón


Arxentina e máis concretamente a súa capital, Bos Aires, foi dende a súa fundación (1535) ou refundación (1580), e durante moitos séculos, terra de acollida da diáspora galega; por iso non é estraño que estes dous intelectuais galeguistas viviran parte da súa vida na que chamamos a quinta provincia galega. No L’Etoile Belge de 1912 aparece unha entrevista de Henri Posper Devos a Felipe Yáñez, na que aparece:


Dille Felipe Yáñez: “Entonces, señor por lo visto usted le manda a su periódico unas cartas sobre ciudades de Galicia. Pues por lo menos no debe olvidar la primera de todas”.


Nom é a primeira vez que comentamos que na nossa cidade estám esquecidos muitos dos seus vultos mais importantes. O esquecimento é proverbial em casos como o de “Ben-Cho-Shei” ou incluso o de Cuevilhas, mais estudado nas universidades alemanas que nas da Nossa Terra. Ourense é um dos lugares nos que mais amnésia colectiva hai e o esquecimento das nossas mentes mais preclaras resulta já indignante. Ao melhor por culpa da mediocridade de muitos dos nossos governantes, que desconhecem a nossa história. Um dos casos mais sangrantes é o esquecimento ao que está submetido esse grande bibliófilo que foi Alberto Vilanova Rodríguez. Nós estamos-lhe inmensamente agradecidos, pois a sua extraordinária biblioteca conserva-se na Deputaçóm Provincial, onde pudemos consultar infinidade de temas para os nossos trabalhos de pescuda. Tráta-se de uma grande biblioteca que é um tesouro para

Si España es un enigma histórico, magníficamente interpretado por Claudio Sánchez-Albornoz, Galicia es un crisol de pueblos, fundidos por la historia y por la tierra. Los gallegos son un pueblo a la defensiva, en comunión con lo peculiar de la blanda y dulce y lírica tierra gallega. Los hijos de Galicia fueron acentuando siglo a siglo su facundia política, su  facundia dialéctica, su zigzagueante ingenio.

Galicia, pobladora de España y Portugal, se trocó en pobladora de América. Y ha seguido siéndolo hoy, en que el Atlántico ha llegado a ser el mar de la civilización contemporánea, lo que el Mediterráneo fue en el mundo antiguo.

Ayer, día 5, celebró su onomástica el director del Centro de Enseñanzas Bóveda, don Vicente Bóveda Iglesias. Con este motivo, sus alumnos, ex alumnos y simpatizantes, siguiendo el ejemplo de años anteriores, organizaron varios actos en su honor, actos que revistieron entusiasmo y simpatía por la persona a quien eran  dedicados. Porque Bóveda es popular, no tan solo por su personalidad en la enseñanza sino también por su hombría, y no exclusivamente entre los escolares sino en toda la población orensana.

A las nueve y media de la mañana, como principio de fiesta, hubo una misa en la iglesia de los PP. Franciscanos, oficiada por el profesor de Religión del Centro, don Domingo Gómez, y armonizada magistralmente por el señor Fernández Vide y un coro compuesto por alumnos,


A las historias de Galicia viene faltándoles el capítulo dedicado a la emigración, a sus hechos y personalidades, a la influencia que ejercieron en los países en que fueron acogidas grandes corrientes de emigrantes gallegos. En general la emigración constituye algo así como una quinta provincia de Galicia que descuidan los historiadores, a pesar de que en ella, en el extenso territorio ajeno que la forma, nacieron en épocas distintas iniciativas vitales para su impulso cultural y para su mismo desarrollo social y económico. Una parte de esta historia gallega que se desenvuelve en la Argentina, el país americano que más emigrantes gallegos absorbió desde fines del siglo XVIII y en el cual también influyeron, imprimiéndole parcialmente carácter en el temperamento argentino, mezclando de palabras gallegas el habla corriente de sus habitantes y haciendo populares costumbres traídas de Galicia. Alberto Vilanova, profesor de la Universidad del Sur,


Este ano, co gallo de certos centenarios, termos que achegarnos á vida e obra intelectual de nomes moi importantes: o de Luís Seoane. A magnitude e a transcendecia de personalidades como a de Seoane non deben impedir –tampouco ás institucións- o interese  pola obra de homes de Letras tan valiosos como Alberto Vilanova Rodríguez, nado en Ourense o 5 de xullo de 1910. Morreu  na súa cidade natal  en 1985, despois de vivir na Arxentina, desde 1954, tres décadas, anos nos que que foi moi amigo, precisamente, de Luís Seoane. Homes bastante distintos, estaban vencellados fortemente polo seu republicanismo e a súa fonda fidelidade aos "irmáns do 36", dito sexa cunha expresión acuñada por Seoane.


O escritor  ourensán  Alberto Vilanova Rodríguez pasou  máis de dez anos recollendo datos para elaborar as Efemérides máis importantes e trascendentes da Historia de Galicia; era este un labor moi querido polos eruditos e historiadores do século XIX, onde Vilanova tivo precedentes destacados como o tamén ourensán Arturo Vázquez Núñez. Este listado de efemérides publícase agora nun volume de Ediciós do Castro de case trescentas páxinas titulado “Los  días históricos de Galicia”.


Puido reconstruirse grazas a un mecanoescrito inédito ata agora que se conserva na  Biblioteca da Deputación de Ourense, en 159 folios,


Canto tivéramos maxinado naquiles xa esvaídos tempos de arelosa fraternidade ourensán, cando xa a agromada xuventude de Alberte Vilanova se perfiaba con visos de grandeiro relevo nos vieiros da investigazón histórico-literaria da nosa rexión, veuse defiñir moi compracentemente despois duns cantos anos de amargurados aconteceres, nos que tivo que tensar as rexas frebas do seu ben temprado esprito pra poder levar deica o fin a inxente e esgotadora tareia de esculcar nas máis craras fontes da súa adoutrinadora especialidade.

Doado froito daquelas estudosas e concenzudas percuras, foi o seu nidio traballo: "Vida e obra de Manuel Curros Enríquez", no que endemais de tecer con douta probidade a biografía do esgrevio celanovés, logrou verter, con interpretativa transparenza, a máis fonda


La clase final de la Cátedra de Cultura Gallega, correspondiente al ciclo de 1957, desarrollada por su titular Dr. Alberto Vilanova Rodríguez, con el patrocinio de nuestro centro, fue dictada en honor de las autoridades de la Casa de Galicia de Montevideo, las que asistieron a ella encabezadas por su presidente, señor Raimundo Castiñeiras.

El tema de la última disertación fue PAULO OROSIO.

Comenzó el Dr. Vilanova su exposición –después de dedicarla a la delegación de la vecina orilla- examinando las diversas opiniones sobre


El Dr. Alberto Vilanova prosiguió sus disertaciones el día 8 de agosto de 1958, refiriendo juicios históricos que comprenden del siglo X al siglo XIII, en los cuales puso de relieve la actuación de los diversos personajes que tuvieron influencia preponderante en ese período histórico de Galicia, y los hechos más destacados. Con acopio de información señaló algunos hechos sobre la invasión de las huestes de Almanzor, las incursiones normandas y las derivaciones que las mismas han tenido para el desenvolvimiento de Galicia en ese período histórico. Destacó una serie de hechos y cosas relacionadas con las sucesiones reinantes para definir el carácter de la dependencia de Galicia de Castilla y León, las periódicas rivalidades, alianzas y pugnas de las mencionadas sucesiones y su influencia con la consolidación de la entonces incipiente nacionalidad portuguesa, como asimismo en los perfiles y incuestionables de la conformación de


En octubre de 1966, hace un año, se terminó de imprimir la obra de Alberto Vilanova "Los gallegos en la Argentina", que anunciamos más de una vez en nuestros comentarios con motivo de algún personaje del pasado o de un hecho histórico de este país en el que tuvieron intervención los gallegos. Hace un año que salió de la imprenta y este libro, uno de los más importantes de cuantos se publicaron en los últimos años en Galicia o en América referido a los gallegos, el más importante sin duda, en cuanto a la emigración gallega en la Argentina, a su pasado, al aporte fundamental de muchas personalidades gallegas, al nacimiento y desarrollo de esta nación y su aporte colectivo, este libro, decimos, es apenas conocido de los lectores gallegos y argentinos, concretamente de los curiosos de la historia de ambos países. "Los gallegos en la Argentina" se distribuye en dos volúmenes que abarcan unas 1500 páginas de apretado texto y


Siguiendo los cursos de la cátedra de Cultura Gallega, tan magníficamente organizados por nuestro Centro, se celebraron en nuestros salones de Olivos, dos importantes actos culturales que estuvieron a cargo del profesor y escritor gallego Dr. Alberto Vilanova.

Consistieron en dos conferencias dictadas por este prestigioso intelectual gallego. La primera tuvo lugar el 29 de septiembre, desarrollando el tema "Macías O Namorado y Juan Rodríguez de la Cámara; dos vidas paralelas en la vocación y en el sentimiento". La segunda fue el día 20 de octubre desarrollando el tema "El P. Feijóo y el P. Sarmiento; dos vidas paralelas en la vida y en la obra".


El titular de ésta en el corriente año, doctor ALBERTO VILANOVA RODRÍGUEZ, efectuó su disertación periódica el día 14, en nuestra sala de conferencias.

Se ocupó en primer término de las hipotéticas incursiones de los fenicios y los griegos en Galicia.


LOS FENICIOS


Por Alberto Vilanova Rodríguez
Tomo primero. Prólogo de Claudio Sánchez-Albornoz y Menduiña. Ediciones Galicia. Talleres de la Imprenta López. Buenos Aires. 727 páginas.


Un trabajo de erudición de rebusca en archivos y bibliotecas, de información personal y sorprendente, forma el contenido de estos dos tomos. Los hijos de las provincias gallegas llegan al país desde el primer día de la conquista, pasan o quedan en él para siempre. La


Daquela eu era un neno do Ribeiro
Eu non souben de ti nin da loucura
Dunha guerra civil e ditadura
Que te arrancou da Terra por enteiro.



El 31 del pasado mes de octubre tuvo lugar en nuestra sede social la última disertación del ciclo 1958, a cargo del titular Dr. Alberto Vilanova Rodríguez, de la CÁTEDRA DE CULTURA GALLEGA.

Para dar por finalizado el curso, dijo unas breves palabras el presidente de la Comisión respectiva señor Gabriel López.
El profesor Vilanova señaló la feliz coincidencia de que, cronológicamente hubiera recaído en esa disertación un tema tan interesante, y recordando a Carlyle, dijo que la biografía de los hombres superiores, es la historia de la humanidad. Después de varias consideraciones


Un gallego de la emigración, o del exilio, no sé bien, acaba de marcharse de su Orense natal después de una visita corta a familiares y amigos, y me parece que de su paso no tuvimos un pulso muy exacto. Claro que es cierto que él fue el primero que eludió los contactos públicos, las entrevistas en los periódicos –lo sé por experiencia- y prefirió el reposo cálido de su casa materna o el abrigo cariñoso de los amigos de Orense, de La Coruña, de Santiago, de Sargadelos, de Vigo y de Lugo. Me consta que, uno a uno, los fue visitando a todos y acumulando material de trabajo con el que proseguir su labor desde su lejana Bahía Blanca de adopción. Allí, con las alternancias propias de su profesión, escudriñará datos, fechas y nombres que le permitirán ir levantando acta profunda del vivir gallego en la Argentina e, incluso en América.


Amablemente dedicada por su autor, recibí un ejemplar de esta obra justamente galardonada con tres premios en los concursos literarios celebrados en 1951, con motivo de cumplirse el centenario del natalicio del gran poeta y escritor, nuestro por tantas razones ilustre comprovinciano don Manuel Curros Enríquez.

Su lectura fue en mi corazón como una fragua de inquietudes y emociones. Unas veces sintiendo hondas penas, otras, felices alegrías, fui reviviendo a través de sus magníficas páginas muchas nostalgias de carácter personal. A Curros Enríquez le conocí a primeros de siglo, y puedo envanecerme de haber sido su amigo, y sobre todo, cuando abandonado de quienes estaban más en la obligación de ayudarle, se


El 13 de mayo de 1985 fallecía en Orense Alberto Vilanova. Al cumplirse el primer aniversario de su fallecimiento parece justo y obligado dedicarle una ligera semblanza biográfica resaltando sus innegables méritos intelectuales e incorporándole a esa ilustre generación orensana de primer tercio del actual siglo, ya fallecidos.

Recuerdo a Alberto Vilanova en los primeros años de la II República formando parte de la directiva de las Juventudes Republicanas y en sus estudios de Bachillerato y Magisterio en las aulas y claustros orensanos. Continúa sus estudios en la Universidad, alcanzando la Licenciatura de Filosofía y Letras.


La rica personalidad de Alberto Vilanova se ha revelado a través de su magisterio, su crítica literaria y su historia del emigrante gallego en las Américas, dentro del marco de su sano humanismo y su recta conciencia, fiel a su ideal político y a su proceder público. Pero existe en Alberto Vilanova una faceta quizá un tanto desconocida. Se trata de su dedicación a la historiografía teológica, en la que ha dejado un guión para una más amplia investigación y estudio. En este trabajo traza una sinopsis reveladora y seria de la teología gallega, marcando los hitos más importantes de la misma y haciendo una semblanza justa de los más eminentes teólogos gallegos. Por ejemplo, la importancia y presencia de nuestros maestros de teología en las Universidades españolas y europeas, sus escritos decisivos en cuestiones teológicas, la influencia en Concilios, Papas y organismos de la Santa Sede; su papel –por ejemplo de Amor Ruibal- en todo el desarrollo

Outro nome inevitable en Galicia emigrante é o ourensán Alberto Vilanova Rodríguez, que se incorpora ó proxecto no seu número 5 cun artigo sobre a Galicia Emigrada, que é tamén un pequeno ensaio sobre as causas e significado do feito emigratorio, para el, na súas palabras, un feito de orixe política, por canto os emigrantes buscaban en América “unha vida máis humán, civilizada e progresiva, da que na súa terra non disfroitaban”. Vilanova, que xa publicara a súa biografía de curros, asina múltiples biografías de autores galegos, moitos esquecidos (Fernández Alonso, Ojea Somoza, Modesto Fernández, etc.), moitas das cales serían recuperadas anos despois na Gran Enciclopedia Gallega. Nunha entrevista declaraba o humor como cerna do home galego e suxería posibles institucións culturais para recuperar a nosa identidade, desde museos e bibliotecas ata un pequeno Conservatorio galego para a nosa música e teatro. Na revista

Don Emilio González López, profesor de la Universidad de Nueva York, escribió recientemente que uno de los libros fundamentales para el conocimiento de la labor de nuestros paisanos en la Argentina era la obra (1468 páginas en dos tomos) “Los gallegos en la Argentina, del orensano Alberto Vilanova, “profesor de una universidad argentina”. Este monumental libro fue publicado por el Centro Gallego de Buenos Aires y la edición que yo tengo es del año 1966, con prólogo de don Claudio Sánchez Albornoz, que califica de “magnífica y erudita empresa esta historia de la colonización galaica de España en América”, y don Claudio, como saben, nunca fue pródigo en calificativos, si éstos no eran merecidos.


Un vello amigo ourensán mandounos desde Buenos Aires unha obra súa en dous tomos que viña de tirar do prelo. Eran os anos da posguerra civil, que o empurraran ó exilio. O autor chamábase Alberto Vilanova Rodríguez. O título da obra, Los gallegos en la Argentina. Botámoslle unha nova ollada hoxe ás páxinas tan esquecidas do escritor. Rememoramos así días xa lonxanos nos que seguiamos o esforzado labor que andaba a realizar este en terras de alén-mar.

De entrada, o primeiro que nos sorprendeu nos volumes devanditos, foi o traballo de erudición, de cacheo en arquivos e bibliotecas, de información persoal. O historiador Claudio Sánchez Albornoz, que escribiu o axeitado prólogo, puntualizou o feito. Vilanova conta como os


Organizado polas Mocedades Galeguistas, levouse a cabo, o día sete deste mes, nos salóns do Centro Ourensán, un grande aito de caraute patriótico galego que foi unha afirmación máis da nosa persoalidade e dos valores esprituales do noso pobo. Veleiquí unha sucinta reseña do que foi dito aito.

No proscenio estaban as bandeiras arxentina e galega, sostidas por dous rapaces das Mocedades, como símbolos eternos de entrambos pobos ien homaxe nos mismos. Deu comenzo o aito co Hino Galego, cantado pola Coral “Terra Nosa” do Centro Ourensán, baixo a dirección do mestre Xosé A. Gallo, cantando, ademais, outras tres canzóns galegas. A seguido o señor Antón Moreda, membro das


O próisimo día 8 de outono, ás 13 horas, no casal da Federación de Sociedades Gallegas, a Coleitividade reaizará un banquete en honor do profesor Alberto Vilanova Rodríguez co gallo da recente pubricación do seu libro “LOS GALLEGOS EN LA ARGENTINA”.

O agasallo está sendo orgaizado pola Comisión Intersocietaria que preside Antón Alonso Pérez, sendo segredario Manuel Corbacho Montagudo.

“Correo de Galicia”, nº 44 e 45, páx. 16. Buenos Aires, 30 de agosto de 1967

 

Disertación del Dr. Alberto Vilanova.

Dio comienzo el pasado mes de julio la Cátedra de Cultura Gallega, iniciando la misma el Dr. Alberto Vilanova Rodríguez, quien se refirió al tema: "Nicomedes Pastor Díaz, en el centenario de su muerte". La presentación del conferenciante estuvo a cargo del Sr. Varela Sánchez, presidente de la Comisión de Cultura. Manifestó éste que el director de la Cátedra, don Ramón Suárez Picallo seguía prisionero del dolor, circunstancia que le impedía asistir a la iniciación de la Cátedra. Tuvo un recuerdo amable para el grande y dilecto amigo y pasó a reseñar las altas calidades del conferenciante, entregándole a éste la tribuna.


OS TRABALLOS PREMIADOS NO CONCURSO LITERARIO – PUBRICACIÓN D-UNHA ANTOLOXÍA  DO GRORIOSO ESCRITOR
Na nosa derradeira edizón deuse amplia cróneca do grandeiro e bilante aito que se fixo no Teatro Avenida na noite do 30 do pasado mes de Ontono, no cal se procramaron os nomes dos catro autores dos traballos que outiveron os dous primeiros premios do Concurso Literario organizado pol a Comisión de Homenaxe a Lamas Carvaxal. Completamos hoxe a dita información, ofercendo aos nosos leitores unhas anacos de tan mañificos traballos, verdadeiros arrequentos do acervo literario do idioma galego. Taes produciós débense a dous xurdios inteleituaes da nosa Terra que xa teñen conquerido outo prestixio nas letras galegas: Alberto Vilanova Rodríguez e Francisco Fernández del Riego.


Na semán derradeira celebrouse na eirexa de Santa Eufemia do Centro o cabodano de Alberto Vilanova, o que fora político e galeguista, intelectual e escritor.

Nestas alturas, Vilanova resta na memoria dos seus amigos, familiares, discípulos con tristura e agarimo. Pero Ourense resta deudor deste home cheo de virtudes cívicas e intelectuais, que deixou moi en alto o pabellón ourensán e galego en terras arxentinas. Cómpre das autoridades municipais e das forzas vivas do galeguismo e da intelectualidade fagan perdurable a súa laboura e obra a traverso dun homenaxe axeitado, dunha rúa adicada ou dun moimento nalgún sitio da cidade.


Alberto Vilanova iba a cumplir los setenta y cinco  el próximo cinco de julio. No era viejo, pues, su espíritu era joven, sus ilusiones siempre poderosas. Pero fallaba la víscera cardiaca, paradójicamente en un hombre de buen corazón, en el que latía una íntima frustración desde sus años de Magisterio para pasar, por mor de una guerra civil a la destitución y luego a la enseñanza privada.

Por ello mantenía en pie un desmesurado afán de la investigación, del dato, e la ficha, lector incansable él, buscador de biografías. Le conocí por los años cuarenta en diálogos peripatéticos por la Alameda, refiriendo siempre historias de hombres, historias locales, historias gallegas. Muchas veces historias políticas, él, un azañista devoto y un republicano íntegro. Luego fuimos compañeros en aquella directiva


O día 28 de xullo no saón de aitos do Centro de Pontevedra, o erudito doutor Alberto Vilanova Rodríguez ditou unha mañífica conferencia sobor “Un arcebispo galego: Manuel Lago González”. Estaba o saón mencioado enteiramente repreto, co diño marco dunha calificada concorrenza, xa que alí achábanse as máis outas presoalidades e dirixentes da nosa coleitividade.

A CONFERENCIA

Comenzou decindo Vilanova que o traer eiquí a Lago González, arcebispo compostelán, parescería algo así como retorcer un pouco as


Por Alberto Vilanova

Co selo de Ediciones Galicia, saíu do prelo "Los gallegos en la Argentina" de Alberto Vilanova Rodríguez, obra premiada co Concurso Literario do Centro Galego de Buenos Aires co gallo do cincoenta cabodano da súa fundación.

Alberto Vilanova Rodríguez escritor e investigador do pasado de ilustres persoalidades galegas; afervoado demócrata e galego de paixón, deixou o seu Ourense nadal mergullado no brutal asoballo franquista pra se dirixir á Arxentina onde se desempeña como cadeirádego de


Alberto Vilanova
Lo he escuchado, y por ello no puedo substraerme a la satisfacción que me ha causado al observar la facilidad con que exhumaba a nuestros valores intelectuales ya desaparecidos y que muy pocos se acuerdan de ellos; en efecto, nos hacía falta quien con la maestría que lo sabe hacer nuestro visitante, nos abriera las hojas de la historia, para beber en ella algo que nos honra y que ignorábamos.

Lo tenemos entre nosotros hace muy poco tiempo, es un valor indiscutible que no solo honra a nuestra estirpe sino aún más a nuestra región que sea por las condiciones telúricas, sea por las ambientales o de otro orden, Galicia las ha dado a raudales, y cada uno de

En 1931, proclamada a Segunda República, Alberto Vilanova era un mozo de 21 anos, cunha gran formación cultural e entusiasmo republicano máis que demostrado. Era secretario en Ourense de Acción Republicana, o partido de Azaña, que nesta cidade tiña entón escasa implantación e que lograra colocar como deputado propio nas Constituíntes e Manuel Martínez Risco Macías, catedrático de Óptica e Acústica na Universidade de Madrid. Vilanova amosa unha gran inquedanza intelectual e asina no “Heraldo de Galicia” as “Efemérides de Galicia”, ademais de entregas de propaganda republicana na  sección “Vetanal Político”.

Apostaba entón Vilanova por un republicanismo federal na liña de Joaquín Pi y Arsuaga e aproveitaba as súas columnas para enfrontarse

La penúltima clase versó íntegramente sobre la personalidad del gran heresiarca gallego.

Comenzó el profesor Vilanova trazando un esquema del momento histórico que le tocó  vivir al famoso prelado en sus aspectos geográficos e históricos. El siglo IV, en que los obispos eran elegidos de un modo popular, con los inconvenientes propios de la época en que lo popular era muy relativo; máxime teniendo en cuenta que a ellos les estaba encomendada la administración de justicia.

Al surgir este hombre, con un sentido distinto del que se observaba en las prácticas corrientes, limpio, de verdadera cristiandad, tenía que

El Dr. Alberto Vilanova Rodríguez, titular de nuestra Cátedra de Cultura Gallega, que fue designado para ocupar una Cátedra de Historia en la Facultad de Humanidades de la Universidad del Nordeste y a quien al mismo tiempo se le encomendó la organización del Instituto de esta materia en dicha Universidad, se encuentra temporalmente entre nosotros.

No podemos contar este año con su valiosísima colaboración en los ciclos que organiza la Comisión de Cultura; pero nos queda la satisfacción de felicitarle porque, una vez más, hayan sido reconocidos sus méritos de investigador en una ciencia tan difícil como esa en que le brindó a los socios del Centro Lucense, a través de sus disertaciones elocuentes, la oportunidad de remontarse a las fuentes de la

Una vez más, el insigne intelectual gallego Dr. Alberto Vilanova Rodríguez, nos trajo en la expresión  de galleguidad que tanto arraiga en su alma, a una de las figuras gallegas que haciendo honor a su estirpe, puso al servicio de su noble causa esa rebeldía que llevaba consigo en su espíritu orensano.
Fueron primero las hermosas palabras del señor presidente de Casa de Galicia, don Adolfo Pérez Bermúdez, las que expresaron al numeroso público que llenaba la sala de la institución, quién era el orador para aquellos que lo desconocían y el tema significativo que traía esa noche a la casa gallega para rendir homenaje a la memoria del insigne hijo de Celanova. Aplausos merecieron las palabras del señor presidente al presentar una vez más a Vilanova  Rodríguez que fue recibido con una gran ovación.

Prosiguiendo la celebración de los actos del MES DE GALICIA, en la noche del miércoles, habló en los grandes salones de la institución gallega de nuestra principal avenida, el ilustre profesor de la Universidad de Bahía Blanca, Alberto Vilanova Rodríguez, insigne figura de las letras de Galicia, cuya obra magnífica viene culminando en grandes éxitos  a través de sus valiosos trabajos.
Ante un público selecto, hizo la presentación del orador el presidente de Casa Galicia, quien en emotivas y hermosas palabras trazó la insigne figura del gran orensano. Una salva de aplausos premiaron las palabras del Sr. Pérez Bermúdez.

Al ocupar la tribuna, Vilanova Rodríguez fue recibido con una prolongada ovación como testimonio de gratitud a su obra galleguista.

Alberto Vilanova - Ensaísta e Historiador | Aviso Legal | © 2011 albertovilanova.com
Deseño: Jose Lameiras Vilanova    ACV Galaica